Narcyz zakochany sam w sobie
Jacek Lipiński
Instytut Sztuki, Polska Akademia Nauk (Polska)
Abstrakt
Artykuł omawia pojawienie się na warszawskiej scenie w 1812 roku Louisa-Antoine'a Duporta, który wystąpił w balecie w swojej choreografii, zatytułowanym Narcyz zakochany sam w sobie. Autor przygląda się recepcji wydarzenia przez anonimowego krytyka Gazety Warszawskiej; być może Kantorberego Tymowskiego. Analizowaną recenzję umieszcza w kontekście dziejów krytyki tańca w Polsce w XVIII i XIX wieku oraz zestawia ją z ocenami talentu Duporta formułowanymi przez Jean-George’a Noverre’a, Julien-Louisa Geoffroya, Stendhala. Istotnym tłem dla głównego tematu są relacje artysty z Marguerite Joséphine Weymer (in. panną George) i Marią Daniłową. W odniesieniu do tego tematu autor tekstu, korzystając ze współczesnych badań radzieckich, koryguje narracje funkcjonujące wcześniej w opracowaniach angielskich i włoskich.
Słowa kluczowe:
balet polski, krytyka tańca, krytyka baletowa, krytyka teatralna, Louis-Antoine Duport, Maria Daniłowa, Jean-Georges Noverre, Kantorbery TymowskiBibliografia
Amico, Silvio d', ed. Enciclopedia dello spettacolo. Tom 4. Roma: La Maschere, 1957.
Google Scholar
Bernacki, Ludwik. Teatr, dramat i muzyka za Stanisława Augusta. Tom 1: Źródła i materiały. Lwów: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1925. https://polona.pl/item/teatr-dramat-i-muzyka-za-stanislawa-augusta-t-1-zrodla-i-materjaly,MjAyMjc1MjM/.
Google Scholar
Bogusławski, Wojciech. Dzieła Dramatyczne. Tom 4. Warszawa, 1821.
Google Scholar
Borisoglebskiy, M. „Proshoye baletnogo tsdiyeleniya Pitersburgskogo teatral'nogo uchilishcha”. In Materialy po istorii russkogo baleta, sostavil M. Borisoglebskiy, tom 1, 66-67. Leningrad: Len. Gos. khoreograficheskoye uchilishche, 1938.
Google Scholar
Geoffroy, Julien-Louis. „Danseurs de corde”. In Cours de littérature dramatique Ou, Récueil Par Ordre de Matieres Des Feuilletons de Geoffroy, Précédé d'Une Notice Historique Sur Sa Vie, Et Ses Ouvrages. Volume 6. Paris, 1825.
Google Scholar
Lipiński, Jacek, red. Recenzje teatralne Towarzystwa Iksów. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1955.
Google Scholar
Noverre, Jean Georges. Teoria i praktyka tańca prostego i komponowanego, sztuki baletowej, muzyki, kostiumu i dekoracji. Tłumaczenie i opracowanie Irena Turska. Wstęp Jan Rey. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1959.
Google Scholar
Pudełek, Janina. „Warszawski balet romantyczny 1832–1843”. Pamiętnik Teatralny 8, z. 1/3 (1959): 261–281.
Google Scholar
Rulikowski, Mieczysław. Teatr warszawski od czasów Osińskiego (1825-1915). Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych, 1939.
Google Scholar
Simon, Ludwik. „Teatr francuski w Warszawie za czasów Królestwa Kongresowego (1815–1830)”. Pamiętnik Literacki 29, nr 1/4 (1932): 391–422.
Google Scholar
Stendahl. Rome, Naples et Florence. Paris, 1855.
Google Scholar
Szwankowski, Eugeniusz, oprac. Teatr Wojciecha Bogusławskiego w latach 1799–1814. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1954.
Google Scholar
Szyfman, Arnold. „Ocalony rękopis i znalezione listy Noverre’a". Pamiętnik Teatralny 3, z. 3/4 (1954): 63–95.
Google Scholar
Vvedenskiy, B. A., sostavil. Bol'shaya sovetskaya entsiklopediya. Moskva: Sovetskaya entsiklopediya, 1952.
Google Scholar
Autorzy
Jacek LipińskiInstytut Sztuki, Polska Akademia Nauk Polska
Statystyki
Abstract views: 137PDF downloads: 52
Licencja
Prawa autorskie (c) 1960 Jacek Lipiński
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor/ka udziela niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowuje nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor/ka wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.
Od zeszytu 1/2018 do zeszytu 3/2022 artykuły publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
