Animowany dokument. Nowy gatunek czy chwyt marketingowy?

Marcin Giżycki

kwartalnik.filmowy@ispan.pl
Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych (Polska)

Abstrakt

W ostatnich latach dużą popularność zdobył termin „animowany dokument” (animated documentary). Jest to w dużym stopniu zasługą kampanii promocyjnej filmu Walc z Bashirem (2008) Ariego Folmana, który lansowano jako pierwszy pełnometrażowy animowany film dokumentalny. Autor przeprowadza krytykę tego nadużywanego terminu, wykazując, że jest to oksymoron i proponując w jego miejsce określenie non-fiction animation. Zastanawia się też nad różnicą między funkcjonowaniem animacji w filmie dokumentalnym a jej rolą w „animowanym dokumencie”.


Słowa kluczowe:

animowany dokument, Ari Folman, non-fiction animation

A. Honess Roe, Animated Documentary, Besingstoke-New York 2013, s, 4.
  Google Scholar

Barış Tolga Ekinci, A Hybrid documentary genre: Animated documentary and the analysis of „Waltz with Bashir”, „CINEJ Cinema Journal” 2017, t. 6, nr 1, s. 12-13.
DOI: https://doi.org/10.5195/cinej.2017.144   Google Scholar

Y. Yang, From Trust to Truth: A Brief Analysis of the Animated Documentary „Waltz with Bashir”, „Animatrix: A Journal of the UCLA Animation Workshop” 2011, nr 19, s. 69.
  Google Scholar

http://www.pbs.org/independentlens/blog/great-animated-documentaries (dostęp: 13.03. 2018). To nie jest byle jaki blog, to ranking opublikowany na oficjalnej stronie amerykańskiej telewizji publicznej PBS.
  Google Scholar

NUTS!” (2016), http://pennylaneismyrealname.com/film/nuts-the-brinkley-story/ (dostęp: 13.03. 2018).
  Google Scholar

E. Townsend, His Mother's Voice: Dennis Tupicoff's New Documentary, “Animation World Magazine” 1998, nr 2, https://www.awn.com/mag/issue2.11/2.11pages/2.11townsendmother.html (dostęp: 15.03.2018).
  Google Scholar

André Bazin on Chris Marker, https://chrismarker.org/andre-bazin-on-chris-marker-1958 (dostęp: 13.04.2018). André Bazin, Lettre de Sibérie, „France Observateur” 1958, 30 s. 22.
  Google Scholar

Pornografia Holokaustu. z Alvinem H. Rosenfeldem rozmawia Marta Duch-Dyngosz, „Znak” 2014, luty, nr 706, przedruk na stronie: http://www.miesiecznik.znak.com.pl/7052014z%E2%80%AFalvinem-h-rosenfeldem-rozmawia-marta-duch-dyngoszpornografia-holokaustu (dostęp: 13.04. 2018).
  Google Scholar

Pobierz


Opublikowane
2018-06-30

Cited By / Share

Giżycki, M. (2018) „Animowany dokument. Nowy gatunek czy chwyt marketingowy?”, Kwartalnik Filmowy, (101-102), s. 300–306. doi: 10.36744/kf.1972.

Autorzy

Marcin Giżycki 
kwartalnik.filmowy@ispan.pl
Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych Polska

Krytyk i historyk sztuki; autor książek z dziedziny historii filmu i zjawisk kultury artystycznej. Wykładowca w Rhode Island School of Design w USA, profesor w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warsza­wie. Opublikował m.in. Nie tylko Disney - rzecz o kinie animowanym (2000), Koniec i co dalej? (2001), Słownik kierunków, ruchów i kluczowych pojęć sztuki drugiej połowy XX wieku (2002), Wenders do domu! Europejskie filmy o Ameryce i ich recepcja w Stanach Zjednoczonych (2006).



Statystyki

Abstract views: 64
PDF downloads: 31


Licencja

Prawa autorskie (c) 2018 Marcin Giżycki

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.

W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.