Pozbawiony tytułu esej o państwie, które odwróciło się od własnych dzieci
Andrzej Pitrus
andrzej@pitrus.com.plUniwersytet Jagielloński (Polska)
https://orcid.org/0000-0002-5381-3377
Abstrakt
Trzęsienie ziemi w Seczuanie (2008) było nie tylko naturalnym kataklizmem, ale również „plamą na honorze” chińskiego rządu, chcącego zmienić wizerunek kraju. Chiny – w przededniu Olimpiady w Pekinie – miały być krajem nowoczesnym, otwartym na świat, dynamicznym i wolnorynkowym. Autor artykułu podejmuje problem ideologicznego uwikłania dyskursu o katastrofie, która nawiedziła jedną z najbiedniejszych prowincji Chin. Interesują go reakcje artystów – bardzo różne, od zdecydowanie krytycznych po jawnie propagandowe. Najbardziej znanym twórcą, który zareagował na kryzys w Seczuanie, był Ai Wei Wei. Początkowo zaangażowany w organizację Olimpiady, szybko stał się wrogiem numer jeden chińskiego reżimu. Ciekawe są jednak również głosy innych artystów. Andrzej Pitrus spogląda na nie w kontekście ustrojowej pseudozmiany, jaka nastąpiła w Chińskiej Republice Ludowej.
Słowa kluczowe:
Ai Wei WeiBibliografia
J. Boden, The Wall Behind China’s Open Door: Towards Efficient Intercultural Management in China, ASP, Brussels 2008, s. 135 i n.
Google Scholar
http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7397489.stm
Google Scholar
R. A. Kerr, R. Stone, A Human Trigger for the Great Quake of Sichuan?, „Science” 2009, t. 323, nr 5912, s. 322.
DOI: https://doi.org/10.1126/science.323.5912.322
Google Scholar
S. Shiu-Hing Lo, The Politics of Crisis Management in China: The Sichuan Earthquake, Lexington Books, Lanham – Boulder – New York – London 2014.
Google Scholar
C. P. Sorace, Shaken Authority. China’s Communist Party and the 2008 Sichuan Earthquake, Cornell University Press, Ithaca – London 2017.
DOI: https://doi.org/10.7591/9781501708503
Google Scholar
The Great Tangshan Earthquake of 1976: An Anatomy of Disaster, red. Chen Yong, Tsoi Kam-Ling, Chen Feibi, Gao Zhenhuan, Zou Qijia, Chen Zhangli, Pergamon Press, Oxford 1988, s. 153-154.
Google Scholar
A. H. Malcolm, Chinese Disclose That 1976 Quake Was Deadliest in Four Centuries, „New York Times”, 2 czerwca 1977, s. 1.
Google Scholar
S. Kraicer, Shelly on Film: Tremors and Traumas. Notes on Three Chinese Earthquake Movies, http://dgeneratefilms.com/tag/wang-libo (dostęp: 11.04.2019).
Google Scholar
https://web.archive.org/web/20100913053154/http://www.cnngo.com/shanghai/play/aftershock-breaks-box-office-record-464710 (dostęp: 11.04.2019).
Google Scholar
The Oxford Handbook of Chinese Cinemas, red. C. Rojas, E. Chow, Oxford University Press, Oxford 2013, s. 232.
Google Scholar
Autorzy
Andrzej Pitrusandrzej@pitrus.com.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska
https://orcid.org/0000-0002-5381-3377
Medioznawca i filmoznawca; pracuje w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Mieszka w Torrevieja. Nadal szuka języka, który pozwoli pogodzić akademicką pasję poznania z pragnieniem nazywania rzeczy i zjawisk w sposób prosty. W 2018 r. ukazała się jego książka To nie jest sztuka, panie profesorze poświęcona artystom media artu. W 2019 r. w księgarniach pojawi się jego pierwsza powieść pod tytułem Marieke naga, której bohaterka przeżyła Zagładę. Preferuje towarzystwo dzikich kotów, zwłaszcza pewnej Pumy.
Statystyki
Abstract views: 417PDF downloads: 290
Licencja
Prawa autorskie (c) 2019 Andrzej Pitrus
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Andrzej Pitrus, Od święta i na co dzień. Wizyta w To Sang Fotostudio , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Andrzej Pitrus, Mike Leigh po raz pierwszy , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Andrzej Pitrus, Nieznane i znane formy , Kwartalnik Filmowy: Nr 87-88 (2014): Film i teatr
- Andrzej Pitrus, Czy to śpiewa Orfeo, czy to drzewa tak szumią? , Kwartalnik Filmowy: Nr 87-88 (2014): Film i teatr
- Andrzej Pitrus, Sztuka interaktywna według Ryszarda Kluszczyńskiego , Kwartalnik Filmowy: Nr 71-72 (2010): Narracja w filmie
- Andrzej Pitrus, Zamknięte przestrzenie Billa Violi , Kwartalnik Filmowy: Nr 79 (2012): Wnętrza. O filmowej przestrzeni zamkniętej
- Andrzej Pitrus, Prawie wszystkie kolory Indii , Kwartalnik Filmowy: Nr 93-94 (2016): Kino amerykańskie
- Andrzej Pitrus, Przedmiot – obiekt – gest – instrument: od dada do wczesnej sztuki wideo , Kwartalnik Filmowy: Nr 74 (2011): Rzeczy filmowe
- Andrzej Pitrus, Kino bez tajemnic , Kwartalnik Filmowy: Nr 75-76 (2011): Oblicza rzeczywistości
- Andrzej Pitrus, Tylko jedno wspomnienie. Próba autobiografii bez narracji w pracach Billa Violi , Kwartalnik Filmowy: Nr 73 (2011): Kino to ja. Autobiografie filmowe
