Formy obcości. O stylu filmów Andrzeja Barańskiego
Abstrakt
Styl filmów Andrzeja Barańskiego jest nienormatywny, przeciwstawia się bowiem stylistyczno-formalnym strategiom dominującym w polskim kinie. W jego filmach mamy do czynienia z osobliwym paradoksem: mimo że sztuczność świata przedstawionego zostaje wyraźnie zaznaczona, to widz wciąż odnosi wrażenie, że filmy te są bardzo realne. Barański bowiem nie dąży do ewokowania rzeczywistości, do wiernej reprodukcji przedmiotu czy miejsca, lecz do ich reprezentacji. Analizę stylu filmów Barańskiego poprzedza omówienie metody twórczej reżysera, rozpiętej między etnograficzną przeźroczystością a etnograficzną fikcją. W zasadniczej części artykułu autor przedstawia wybrane filmy A. Barańskiego (zwłaszcza W domu i Kobietę z prowincji) w ujęciu komparatystycznym: analizuje tu m.in. intertekstualne nawiązania do formalnych struktur Nagiej wyspy Shindo i kontemplacyjnego kina Ozu; wskazuje na zasadnicze różnice między filmami Barańskiego a obrazami spod znaku kina moralnego niepokoju (Człowiek z marmuru Wajdy i Wodzirej Falka).
Słowa kluczowe:
Andrzej Barański, obcość, stylizacjaBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Sebastian Jagielskikwartalnik.filmowy@ispan.pl
Uniwersytet Jagielloński Polska
Doktorant w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ. Publikował w „Kinie” i „Filmie”.
Statystyki
Abstract views: 11PDF downloads: 5
Licencja
Prawa autorskie (c) 2008 Sebastian Jagielski
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Sebastian Jagielski, Zniewala czy wyzwala? „Dzieje grzechu” Waleriana Borowczyka jako film polityczny , Kwartalnik Filmowy: Nr 115 (2021): Film formy, film treści
- Sebastian Jagielski, Krzyk zatrzymany w stopklatce , Kwartalnik Filmowy: Nr 118 (2022): Jedno ujęcie
- Sebastian Jagielski, „Ida”, utrata i wstyd , Kwartalnik Filmowy: Nr 103 (2018): Młode kino polskie – konfrontacja pokoleń
- Sebastian Jagielski, Blask męskiego związku. „Ziemia obiecana” Andrzeja Wajdy jako film kumpelski , Kwartalnik Filmowy: Nr Special Issue (2013): Polskie filmoznawstwo o kinie polskim
- Sebastian Jagielski, Dziewczyny, które gryzą. „Córki Dancingu” jako kino buntu , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Sebastian Jagielski, Blask męskiego związku. „Ziemia obiecana” Andrzeja Wajdy jako film kumpelski , Kwartalnik Filmowy: Nr 77-78 (2012): Polskie mity, polskie kompleksy
- Sebastian Jagielski, Jego ekscelencja Michał Waszyński , Kwartalnik Filmowy: Nr 70 (2010): Awangarda i film
- Sebastian Jagielski, Performatywne identyfikacje , Kwartalnik Filmowy: Nr 83-84 (2013): Ciało w filmie
- Sebastian Jagielski, Być w świecie, którego już nie ma. Kino Andrzeja Barańskiego , Kwartalnik Filmowy: Nr 59 (2007): Autor w filmie (cz. I)
