„Zagraj w to jeszcze raz”. Powtarzalność w grach komputerowych

Piotr Sitarski

Abstrakt

Sitarski zwraca uwagę na fakt, że gry komputerowe mają swoją historię, systemy, struktury i trendy. Autora artykułu interesuje pewna ciągłość, która staje się swoistą wartością w systemie gry. Gry komputerowe rozwijają się, komplikują i stają się coraz bardziej zaawansowane technicznie. Czynnikiem decydującym jest tzw. grywalność, definiowana przez Sitarskiego jako zdolność danej gry do wielokrotnego i długotrwałego wzbudzania zainteresowania użytkownika. Gry komputerowe, podobnie jak filmy, posiadają schemat fabularny, ale ich przewaga wynika z faktu, że ich fabuła jest stale modyfikowana. Gracz może wpływać na przebieg fabuły, co jest istotnym warunkiem atrakcyjności gry. Ważna jest cykliczność gier, schemat kołowy, w którym schemat wydarzeń jest identyczny, ale stopień komplikacji zadań i postaci rośnie. Użytkownik może też dokonywać dosłownych powtórzeń i modyfikacji własnych ruchów. Początek wydaje się być ważniejszy niż finał. Przytaczane są przykłady konkretnych gier, a Sitarski dokonuje porównania z wzorcami budowy i odbioru kina.