Trzech artystów światła i przestrzeni
Abstrakt
Podkreślając, że kino nie zabiło dawnej sztuki projekcji, a jedynie stało się jedną z jej odmian, Giżycki pokazuje na konkretnych przykładach dzisiejsze oblicza tej sztuki. Przywołuje produkcje Tony’ego Ourslera, Krzysztofa Wodiczki i Jamesa Turrella. Oursler znany jest przede wszystkim z projekcji obrazów twarzy na puste głowy szmacianych lalek lub obrazów powiększonych ruchomych oczu na zwisające piłki. Wodiczko wyświetla slajdy i filmy wideo na pomnikach i fasadach budynków, a jego projekcje są z reguły polityczne. Turrell projektuje iluzje przestrzeni za pomocą światła, wprowadzając publiczność w kontemplacyjną rzeczywistość.
Słowa kluczowe:
Tony Oursler, Krzysztof Wodiczko, James TurrellBibliografia
Nie dotyczy / Not applicable
Google Scholar
Autorzy
Marcin Giżyckikwartalnik.filmowy@ispan.pl
Rhode Island School of Design Stany Zjednoczone
Krytyk i historyk sztuki, autor książek z dziedziny historii filmu i zjawisk współczesnej kultury artystycznej. Wykładowca w Rhode Island School of Design w Stanach Zjednoczonych. Autor książek m.in. Postmodernizm - kultura wyczerpnia (1988), Film w kręgu polskiej awangardy artystycznej dwudziestolecia międzywojennego (1996).
Statystyki
Abstract views: 0PDF downloads: 0
Licencja
Prawa autorskie (c) 2000 Marcin Giżycki
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor bądź autorka udziela wydawcy niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowuje nieograniczone prawa autorskie i zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Czasopismo jest wydawane na licencji CC BY 4.0. Zgłaszając artykuł do publikacji, autor bądź autorka wyraża zgodę na jego udostępnianie na tej licencji.
W wydaniach od 105-106 (2019) do 119 (2022) wszystkie artykuły były publikowane na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy i autorki udzielali(-ły) niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w „Kwartalniku Filmowym”, zachowywali(-ły) nieograniczone prawa autorskie i zobowiązywali(-ły) się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
Inne teksty tego samego autora
- Marcin Giżycki, Hedy i George – muzyka, kino, skandale i torpedy , Kwartalnik Filmowy: Nr 91 (2015): Film między muzyką pop a popkulturą
- Marcin Giżycki, Utracony wymiar , Kwartalnik Filmowy: Nr 86 (2014): Wymiary czasu
- Marcin Giżycki, Pułapka Morela albo kinematograf nieśmiertelności , Kwartalnik Filmowy: Nr 85 (2014): Film i media – przeszłość i przyszłość
- Marcin Giżycki, Kinomaniacy, pedanci i sekrety pamięci , Kwartalnik Filmowy: Nr 96 (2016): Film i metafizyka
- Marcin Giżycki, Kolei filmowa moc , Kwartalnik Filmowy: Nr 80 (2012): Film na styku kultur
- Marcin Giżycki, Genialna niemota , Kwartalnik Filmowy: Nr 79 (2012): Wnętrza. O filmowej przestrzeni zamkniętej
- Marcin Giżycki, Artysta w domu strachów. Jeremy Blake i Winchester Mystery House , Kwartalnik Filmowy: Nr 97-98 (2017): Wędrujące motywy
- Marcin Giżycki, Filmowe życie Józefa Baua , Kwartalnik Filmowy: Nr 77-78 (2012): Polskie mity, polskie kompleksy
- Marcin Giżycki, Z okazji jubileuszu , Kwartalnik Filmowy: Nr 100 (2017): O świętowaniu
- Marcin Giżycki, Niedoszłe arcydzieło, które odmieniło kino , Kwartalnik Filmowy: Nr 89-90 (2015): Redefinicje klasyki
