Oto Ja: Semiotyka maski w pracy amerykańskiego zespołu Geese Theatre Company
John Bergman
Hollins University (Stany Zjednoczone)
Abstrakt
John Bergman jako twórca zespołu teatralnego Geese Theatre Company USA i współtwórca Geese Theatre Company UK od prawie czterdziestu lat, w różnych miejscach na świecie, na wielu kontynentach (Ameryka Północna, Europa, Australia) prowadzi terapię dla osadzonych mężczyzn, kobiet i młodocianych, wykorzystując transformacyjne możliwości teatru. W publikowanym tekście pokazuje swoją drogę twórczą od pracy artystycznej w teatrach alternatywnych do działań dramaterapeutycznych i artystycznych prowadzonych w więzieniach. Odsłania kulisy narodzin autorskiej metody pracy z maskami (metody Geese Theatre Company) i jej ogromne znaczenie w pracy teatralnej z więźniami, zarówno w Stanach Zjednoczonych, na wyspach brytyjskich (Geese Theatre Company UK), jak i w innych krajach. Wyjaśnia, że stosowana przez niego i jego zespoły metoda pracy teatralnej narodziła się z konkretnego doświadczenia – z międzyludzkiego spotkania, w którym połączenie wcześniej nieuwzględnianych indywidualnych perspektyw doprowadziło do odkrycia zaskakujących i skutecznie działających rozwiązań. Wkład osób osadzonych oraz ich bliskich w narodziny podstawowego narzędzia pracy, jakim dla Geese Theatre Company jest maska, pozostaje niekwestionowany.
Słowa kluczowe:
teatr więzienny, teatr w więzieniu, dramatoterapia, resocjalizacja, maska teatralnaBibliografia
Bergman, J. (1995). Life, the Life Event, and Theater: A Personal Narrative on the Use of Drama Therapy with Sex Offenders. In: B. Schwartz, H. Cellini (eds.). The Sex Offender: Corrections, Treatment and Legal Practice. Kingston
Google Scholar
Bergman, J., Hewish, S. (1996). The Violent Illusion: Dramatherapy and the Dangerous Voyage to the Heart of Change. In: M. Leibmann (ed.). Art Approaches to Conflict. London
Google Scholar
Boal, A. (1992). Games For Actors and Non-Actors. London
Google Scholar
Braun, E. (2016`). Meyerhold On Theatre. New York
DOI: https://doi.org/10.5040/9781474230230
Google Scholar
Bush, J., Harris, D., Parker, R. (2016). Cognitive Self-Change: How Offenders Experience the World and What We Can Do About It. Chichester
DOI: https://doi.org/10.1002/9781119106272
Google Scholar
Eldredge, S. A. (1996). Mask Improvisation for Actor Training and Performance: The Compelling Image. Evanston
Google Scholar
Ekman, P., Friesen, W. V. (1997). Nonverbal Behavior. In: P. F. Ostwald (ed.). Communication and Social Interaction. New York
Google Scholar
Ekman, P., Friesen, W. V., Scherer, K. R. (1976). Body Movement and Violence Pitch in Deceptive Interaction. Semiotica, 1, 23-27. DOI: 10.1515/semi.1976.16.1.23
DOI: https://doi.org/10.1515/semi.1976.16.1.23
Google Scholar
Grotowski, J. (1968). Towards A Poor Theatre. New York
DOI: https://doi.org/10.2307/1125118
Google Scholar
Johnstone, K. (1979). Impro: Improvisation and the Theatre. London
Google Scholar
Hartnoll, P. (ed.) (1983). Oxford Companion to the Theatre. Oxford
Google Scholar
Samenow, S., Yochelson, S. (1975). The Criminal Personality, vol. 1: A Profile for Change. New York
Google Scholar
Schwartz, B. (1995). Characteristics and Typologies of Sex Offenders. In: B. Schwartz, H. Cellini (eds.). The Sex Offender: Corrections, Treatment and Legal Practice. Kingston
Google Scholar
(2005). Tréteaux Libres, Genève. In: A. Kotte (ed.). Dictionnaire du théâtre en Suisse, vol. 3. Zurich
Google Scholar
Autorzy
John BergmanHollins University Stany Zjednoczone
Statystyki
Abstract views: 247PDF downloads: 172
Licencja
Prawa autorskie (c) 2019 John Bergman
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor/ka udziela niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowuje nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązuje się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu (umowa licencyjna do pobrania). Zgłaszając artykuł do publikacji, autor/ka wyraża zgodę na jego udostępnianie na licencji CC BY 4.0.
Od zeszytu 1/2018 do zeszytu 3/2022 artykuły publikowane były na licencji CC BY-NC-ND 4.0. W tym okresie autorzy/ki udzielali niewyłącznej i nieodpłatnej licencji (CC BY-ND 4.0) na wykorzystanie tekstu w "Pamiętniku Teatralnym", zachowywali nieograniczone prawa autorskie, ale zobowiązywali się do podawania miejsca pierwodruku przy ponownym wykorzystaniu artykułu.
